پذیرفته شده برای پوستر

کد مقاله : 1092-CSERC (R1)

¹آسیه مخلوق ؛ ²حسن نصراله زاده ساروی؛ ³رضا صفری؛ ⁴نوربخش خداپرست؛ ⁵مجید ابراهیم زاده

¹بخش اکولوژی، پژوهشکده اکولوژی دریای خزر، ساری ،ایران

²رییس پژوهشکده اکولوژی دریای خزر

³مسئول بخش بیوتکنولوژی آبزیان-پژوهشکده اکولوژی دریای خزر- موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور

⁴بوشناسی، پژوهشکده اکولوژی دریای خزر

⁵تکثیر و پرورش، پژوهشکده اکولوژی دریای خزر

بیوفولینگ (چسبندگی زیستی) به تجمع و چسبیدن موجودات زنده ای در محیط آبی گفته می شود که بر سطوح مصنوعی یا طبیعی قرار می-گیرند. بیوفولینگ بطور مستقیم وغیرمستقیم بر صنعت آبزی پروری دریایی اثر می گذارد. گام نخست در کنترل موثر و جامع بیوفولینگ در حوزه آبزی پروری دریایی شناسایی موجودات زنده آن می باشد. ماکروجلبک ها بدلیل خصوصیات متفاوتی که دارند مهندسی اکوسیستم را در اختیار گیرند و می توانند سبب تغییر شبکه غذایی شوند. در بیشتر دریاهای جهان کلادوفورا از جمله ماکروجلبکهایی است که در ساختار بیوفولینگ مشارکت می کند. لذا هدف مطالعه حاضر معرفی کلادوفورا گلومراتا (Cladophora glomerata) بعنوان یکی از ماکروجلبک های غالب دریای خزر(با پتانسیل زیاد برای مشارکت در ساختار بیوفولینگ) می‌باشد. مشاهدات میدانی در آب دریای خزر نشان داد که رشته های این ماکروجلبک به سرعت به دور اجسام مختلف (از قبیل پوسته بلوط) تنیده می شود و در زمان کوتاهی توده‌ای انبوه شکل می گیرد. تراکم کلادوفورا در تابستان 1397 در بعضی از سواحل دریای خزر به 320 گرم در مترمربع رسید. اما شدت تراکم آن یکنواخت نبود و در سطوح نامناسب در محل چسبندگی کاهش داشت . وجود مواد مغذی در محل استقرار تجهیزات آبزی پروری دریایی از عوامل مهم در تشدید رشد کلادوفورا می باشد. با توجه پتانسیل کلادوفورا برای رشد و تکثیر شدید (تشکیل بیوفولینگ) و ایجاد مزاحمت در محل تجهیزات آبزی‌پروری دریای خزر، مطالعات جامع در زمینه خصوصیات اکوبیولوژیکی و روشهای کنترل آن در دریای خزر ضروری است.

آبزی‌پروری؛ بیوفولینگ؛ ماکروجلبک؛ کلادوفورا؛ دریای خزر؛ ایران