پذیرفته شده برای پوستر

کد مقاله : 1076-CSERC (R1)

محمد سوداگر ؛ دلارا سپهرفر

دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان- دانشکده شیلات و محیط زیست- گروه تکثیر و پرورش آبزیان

افزایش روزافزون جمعیت و نیاز به تولید مواد غذایی برای تأمین پروتئین موجب گسترش آبزی‌پروری دریایی و به‌خصوص پرورش ماهی در قفس شده است. صنعت آبزی‌پروری در قفس به‌سرعت رو به توسعه بوده و در آینده می‌تواند جایگزین مناسبی برای بهره‌برداری مستقیم از ذخایر طبیعی بشمار آید. به‌طورکلی قفس‌ها معمولاً به دودسته تقسیم می‌شوند: قفس‌های ثابت و قفس‌های شناور و ساختار هر قفس شامل سه بخش اصلی چهارچوب شناور، کیسه توری، سیستم مهار است. معمولاً قفس‌ها در اعماق 10 تا 15 متری قرار می‌گیرند. نوع قفس انتخابی باید جوابگوی نیازهای بیولوژیکی آبزی پررویشی باشد و پارامترهایی مانند دما، شوری، گل آلودگی و آلودگی آب موردبررسی قرار گیرند. محل استقرار قفس باید دور از صنایع و نقاط پرجمعیت باشد تا خطر آلودگی کاهش یابد. از قفس می‌توان در پرورش متراکم، نیمه متراکم و گسترده استفاده کرد. از مزایای پرورش در قفس می‌توان به سهولت در احداث، هزینه کمتر و تولید بیشتر، امکان توسعه بیشتر و قابلیت جابجایی راحت‌تر و استفاده از غذای طبیعی و زنده و درنتیجه کیفیت گوشت بالاتر اشاره کرد. از معایب آن‌هم می‌توان به رهاسازی و افزایش بار مواد معلق، کاهش اکسیژن محلول در آب، ته‌نشینی مواد آلی تولیدشده و ایجاد لایه‌های رسوبی در کف قفس‌ها که موجب کاهش اکسیژن می‌شود و امکان فرار ماهیان پرورشی در زمان طوفان‌ها و آسیب قفس‌ها اشاره کرد.

انواع قفس؛ معیارهای پرورش؛ پرورش در قفس